Ik ben Rowan, 28 jaar en woon en werk Brabant. Op mijn veertiende jaar kreeg ik een hersentumor waaraan ik ben geopereerd. Dat was niet zonder risico’s en heeft ertoe geleid dat ik in een rolstoel zit. Mijn evenwicht is namelijk verstoord, waardoor ik niet goed kan lopen. Mijn spraak is een beetje moeizaam maar verder heb ik van weinig dingen echt last. Ik werk bij Van Delft Group in het magazijn. We zijn een installatiebedrijf en we zorgen ervoor dat de monteurs met de juiste materialen aan de slag kunnen. Ik vind het heel belangrijk om een baan te hebben omdat ik iets nuttigs doe en sociale contacten heb.
Toen ik bijna 1o jaar geleden van de Mytylschool kwam heeft mijn oom die bij Van Delft Group werkte een balletje opgegooid. Kort daarna kon ik aan de slag. Mijn begintijd was soms lastig. Er werd wel eens gemopperd door collega’s. Dat ik niet duidelijk genoeg praatte, dat ik te langzaam was. Bouwvakkers zijn dan niet de meest subtiele personen. Dat was soms vervelend en daarover sprak ik soms met mijn oom. Hij riep die mensen dan op het matje waardoor er langzaamaan acceptatie ontstond. Ik heb denk ik geluk gehad met een soort “beschermengel” zoals mijn oom. En natuurlijk gaat alles vanzelf makkelijker als je ergens een paar jaar werkt.
Ik hoop altijd dat mijn aanwezigheid andere collega’s ook een beetje aan het denken zet. Dat ze niet alleen maar aan cijfers, centen en getallen denken. Maar dat het ook altijd over mensen gaat. En dat je vriendelijk kunt zijn, sociaal en niet zo gehaast en gestrest bent. Dat vind ik belangrijk.
Stichting Raket vind ik een goed initiatief. We willen werkgevers meer duidelijkheid geven over wat het betekent om mensen met een beperking in dienst te hebben. Ik wil daar graag over vertellen. Ik vind het belangrijk omdat bijna iedereen snel een vooroordeel heeft over mensen met een beperking, in welke vorm en mate dan ook. Ik vind het belangrijk om die kloof een beetje kleiner te maken en hopelijk krijgen meer mensen zoals ik een kans om bij een bedrijf aan de slag te gaan.